Spijkerbroek

3/04/2015

Mijn spijkerboek is vaal geworden. Dat is jammer, want het is mijn favoriete jeans, dat staat zelfs op het label: lieblingjeans.
Hij is zo verschoten dat ik ‘m hem alleen nog maar binnenshuis draag, buitenshuis voel ik me een voddenbaal als ik ‘m aanheb.
“Je moet ‘m verven,” zegt een vriendin,“ ik verf al mijn kleren die er niet meer zo fris uitzien.”
Als ik bedenkelijk kijk, gaat ze verder: “Gewoon in de wasmachine. Zo simpel.”
Een paar dagen later sta ik bij het Kruitvat de gebruiksaanwijzing van het zakje verf te lezen.
Zal ik het doen? De spijkerbroek zit als gegoten en is nog niet versleten.
Naast me komt een vrouw staan die, laat ik het aardig zeggen, volslank is. Als ze ziet dat ik de verf terugzet, weer oppak en weer terug in het schap zet, spreekt ze me aan.
“Fantastisch spul,” zegt ze, “je kleren worden weer als nieuw.”
Ik denk terug aan een vriend die jaren geleden met zijn gloednieuwe spijkerboek op mijn lichte bank ging zitten zweten. Toen hij na een lange avond eindelijk van mijn bank afkwam stond voorgoed zijn bilafdruk op de cremekleurige bekleding.
“Geeft het niet af?” vraag ik wantrouwend.
“Welnee,” wuift ze mijn bezwaren weg.
“En mijn wasmachine? Wat gebeurt er als ik daarna een witte was draai? Wordt die niet blauw? ”
“Nee hoor, je kunt het gerust doen. Ik verf ieder jaar in de lente mijn short weer donkerblauw.”
Ze spreekt short uit alsof ze op 10 Downing Street woont.
Ik werp een korte blik op haar omvang, visualiseer haar in een korte broek en schud dan mijn hoofd om het beeld weer kwijt te raken.
Ok. Ik koop het en nog diezelfde middag stop ik mijn spijkerbroek volgens de gebruiksaanwijzing met de verf en een zak zout in de machine.
Een uurtje later is ie klaar.
De spijkerbroek is opeens geen spijkerbroek meer, maar een gewone donkerblauwe broek.
De trommel van mijn wasmachine is blauw. Het rubber van mijn wasmachine is blauw. De deur van mijn wasmachine is blauw.
Uren ben ik in de weer met chloor om de verfresten te verwijderen en dan nog zitten er blauwe vlekjes op de oude handdoeken en theedoeken die ik als testwas draai.
Vertrouw nooit het advies van een vrouw met een dikke reet in een korte broek.