Inspiratie

25/09/2015

“Ik ga wandelen als ik wil nadenken over een schrijfopdracht,” zegt een medestudente tegen me tijdens de les.
Goh, wat een goed idee. Wachtend op inspiratie hang ik altijd scheef onderuitgezakt in mijn stoel.
De volgende morgen ga ik meteen op pad. Ik heb beloofd de auto van Paul op te halen, die in de garage aan de andere kant van Hilversum staat. Waarom zou ik er niet te voet heen gaan?
Het is mooi weer, hatsikidee naar buiten.
Ik zet er meteen de sokken in, onderwijl om me heen kijkend voor inspiratie. Voor het leesblok van mijn opleiding ben ik begonnen met Russische literatuur, Gogol, dus iedereen is gewaarschuwd. Met de manier van schrijven van de Rus in mijn achterhoofd zou het best wel eens gierend uit de klauw kunnen lopen met de beschrijvingen van alles wat mijn pad kruist.
Op mijn gemak slenter ik en er gebeurt vooralsnog niets bijzonders. Ja, voor me loopt een vrouw op levengevaarlijk hoge hakken. Ze heeft onwaarschijnlijk bruine kuiten. Spraykuiten, denk ik.
Door die kuiten moet ik opeens denken aan één van de verpleegsters in het ziekenhuis waar ik destijds lag te bevallen. Zij werd door de heren doktoren zuster Kuit genoemd vanwege haar welgevormde benen. Lag ik daar tussenbeens helemaal in de kreukels, paradeerde sexy zuster Kuit de hele dag om mijn kraambed.
Ik schud even mijn hoofd en land weer in het nu. Inspiratie, daar gaat het om deze wandeling.
Ik wandel verder.
Dwars door het centrum, ach kijk, het is opeens zulk mooi weer de terrassen zitten vol, achter Albert Heijn langs, oh nu ben ik even verdwaald, oh nee daar is the International School van de jongens, nee hè gaan net de spoorbomen dicht, hallo zeg de regionale ROC loopt leeg, als diarree stromen de leerlingen naar buiten, moeten ze mij allemaal omverlopen, zien ze niet dat hier de nieuwe Gogol loopt, oh hier rijdt toch een bus, heb het nu toch wel warm, zal ik even opstappen, nee toch maar niet, nog alleen deze lange laan uit dan ben ik er.
Tegen de tijd dat ik bij de garage aankom weet ik het al. Ik word teveel afgeleid, geen zinnige gedachte over mijn schrijfopdracht gehad.
Misschien moet ik een boswandeling proberen. Links bos, rechts bomen, saaier bestaat er niet.
Of gewoon weer thuis in mijn stoel hangen.