Laars

31/01/2020

´Laarzen uittrekken,´ de douanebeambte op Schiphol knikt naar mijn voeten.
Ik volg zijn blik, zucht en trek dan gehoorzaam mijn linkerlaars uit. De rechterlaars lukt niet. Die ochtend brak het ringetje van de ritssluiting af en toen heb ik met twee vingers de rits omhoog getrokken. De rits is nu dicht en met geen mogelijkheid meer open te krijgen.
Geen probleem, even verleidelijk glimlachen naar meneer de douanier en dan mag ik vast wel hinkelend op één been door zijn poortje.
`UIT,` blaft hij.
Ik vergeet verleidelijk te glimlachen en snauw: ´Dat gaat niet, de rits zit vast.`
Hij haalt zijn schouders op.
´Dan mag je er niet door.`
Ik begin weer te rukken aan de tandjes van de rits. Paul bekijkt me humeurig met zo´n blik van ´altijd-wat-met-jou´. Hij knielt voor me neer en begint ook te pielen. Geen beweging in de krijgen. Ik wuif Paul weg en zet weer in op mijn charme. Omstandig begin ik de douanebeambte uit te leggen dat het ringetje van de rits afgebroken is en dat ik daardoor…
`Dan heb je pech, ´ valt hij me ongeduldig in de rede.
Hij kijkt me dreigend aan. Paul kijkt me dreigend aan. Ik heb geen keus, met brute kracht trek ik de laars uit. Mijn enkelbanden protesteren en de laars zelf maakt een onheilspellend scheurend geluid.
Aan de andere kant van het poortje moet de laars weer aan, ik kan moeilijk op mijn sok door de vertrekhal lopen. Paul bestudeert de rits. Of ik iets in mijn tas heb dat precies door het gaatje van het trekkertje past. Na lang rommelen in mijn tas vind ik een tandestoker. Hij past door het gaatje en …. breekt af.
Paul is er klaar mee en maakt aanstalten door te lopen.
Ik kijk zijn verdwijnende rug na en doe dan het enige wat ik kan bedenken. Met grof geweld stamp ik mijn voet door de laars. Hij is aan! Verheugd sta ik op en wil Paul volgen. Hè? Wat voelt dat raar? Er zit een hele dikke bult onder mijn hiel, heb ik nou het hele binnenwerk naar de gallemiezen getrapt? Zo kan ik niet lopen, het doet zelfs pijn.
Ik strompel achter mijn echtgenoot aan. Als ik naast hem kom hinken kijkt hij goedkeurend naar mijn voeten.
`Koffietentje opzoeken ?´vraagt hij welwillend.
Met mijn gewicht op één been kijk ik om heen.
`Schoenenwinkel misschien?´