Op zoek naar een boek

10/04/2015

Bij de ingang van de bibliotheek komt een moeder met drie kleine kinderen aanlopen. Van de andere kant komt een oudere dame.
Als zij de kinderen in het vizier krijgt zegt ze: “Wat gaan jullie doen in de bibliotheek?”
Het oudste kind roept: “Boeken halen.”
Het lijkt mij het enige juiste antwoord, maar de oma schudt nee en zegt dreigend: “Stil zijn. In een bibliotheek moet je stil zijn.”
Ze legt haar vinger bezwerend over de dunne lippen en loopt dan met een hautaine uitdrukking op haar gezicht naar binnen. De moeder en ik kijken haar verbaasd na.
Ik volg de ouwe zure doos de bibliotheek in.
Eenmaal binnen word ik overvallen door dierbare herinneringen. Hoe lang ben ik wel niet in een bibliotheek geweest? Twintig jaar? Het ruikt er nog net zo lekker als vroeger.
Zoekend kijk ik om me heen en loop dan de trap op naar een volgende etage.
Ik ben hier met een missie, ik kom namelijk geen boek lenen. Ik heb er eentje geschreven en als het goed is moet mijn boek ergens op een plank staan.
Drie weken geleden kreeg ik bericht dat mijn boek aangekocht was en in heel Nederland in bibliotheken zou komen te liggen. Dat ga ik even checken.
Het is gezellig druk. Mooi zo. Allemaal potentiële lezers.
Na lang dwalen vind ik de goede afdeling en loop vol verwachting naar de boekenkast met schrijvers beginnend met een C. Hmmm. Geen ‘Andreas’.
Wat nu? Hoe kom ik erachter of zij mijn boek in hun bestand hebben opgenomen? Vragen? Doen alsof ik het boek wil lenen? Dat wil ik helemaal niet. Ik ken het einde.
Eerlijk zeggen dat het MIJN boek is? Nee. Ik ben niet zo van de dikdoenerij.
Mijn oog valt op een vrouw die achter een computer staat. Op haar rug staat: bibliotheek. Bovendien heeft ze een leesbril aan een kettinkje hangen, dat moet wel haast een bibliothecaresse zijn.
“Is dit de computer waarin ik kan opzoeken of een bepaald boek in huis is?”
Ik weet niet niet waarom ik het zo schuchter vraag, er staat heus niet op mijn voorhoofd geschreven: AUTEUR.
Ze wijst me een andere computer. Ik wacht tot ze wegloopt en typ dan de titel van mijn boek in.
Verdomd, mijn boek verschijnt op het scherm. Status: in bestelling. Oh, daarom staat hij nog niet op de boekenplank, ze zijn nog aan het kaften.
Ik scroll door. Ha, kijk eens. Per provincie een lijst van gemeenten die ook allemaal een exemplaar hebben besteld. Ik begin met mijn eigen provincie, Noord-Holland. De meeste bibliotheken hebben één exemplaar besteld.
Dan valt mijn oog op Volendam. Ha, twee stuks. Ja, dat snap ik wel. Eentje voor Nick en eentje voor Simon natuurlijk.