Aziatische vriend

18/09/2015

Het zit me niet mee, iedere keer als ik naar Amsterdam moet voor mijn schrijftraining komt het met bakken uit de lucht.
Slalommend tussen de plassen en ondergelopen straten fiets ik naar het station.
In Amsterdam is het einde der tijden begonnen.
Onder de overkapping van het Centraal Station kijk ik temidden van drommen mensen naar de hoosbui die loodrecht naar beneden plenst.
Toepasselijk weer. De huiswerkopdracht die ik voor deze dag had: beschrijf in één lange zin van 25 regels een gigantische regenbui. Een beschrijving van wat er op dat moment uit de hemel stort, zou voldoende geweest zijn.
Ik haal een parapluutje tevoorschijn, die ik in onze hal vond. Het ding is niet van mij, maar past ingeklapt mooi in mijn tas.
Hoe gaat hij open? Terwijl links en rechts mensen mij voorbijlopen, sta ik de schutteren met het onding. Waarom klapt ie niet open?
Oh, wacht eens, is dat een knop op het handvat?
Ik druk er met mijn duim op. Er gebeurt niets. Ik druk wat harder en tjakka… de paraplu schiet naar voren. Pók, op de kin van een Chinese toerist die vlak naast me staat. Over zijn kleding draagt hij een doorschijnend geel soort van vuilniszak.
Hij is kleiner dan ik en dat wil wat zeggen. Van schrik maakt hij een raar sprongetje.
“Jing dang djing,” zegt hij geschrokken en wrijft over zijn kin, waar een rode plek verschijnt.
In plaats van mijn excuses aan te bieden krijg ik de slappe lach.
“Jing dang djing,” zeg ik ook maar en wijs op mijn paraplu.
Hij gaat lachen.
“San yu de jiyin”
“De jiyin,” echo ik.
Er volgt een gesprek in het Chinees, nou ja gesprek. Hij zegt steeds iets en ik herhaal fonetisch de laatste klanken.
Hij heeft een grijns van oor tot oor en ik heb geen idee wat ik zeg, ondertiteling ontbreekt.
Dan moet ik echt weg en schud de hand van mijn nieuwe Aziatische vriend. Op zijn kin zit inmiddels een vuurrode bult.
Met het oog op het noodweer had ik een trein eerder genomen, maar de NS was zowaar in staat op tijd te rijden, dus heb ik opeens een half uur over. Ik loop richting Bijenkorf temidden van duizenden toeristen allemaal ingepakt in soortgelijke gekleurde boterhamzakjes.
Wat zal ik gaan doen in de Bijenkorf? Afdeling regenjassen maar. Met capuchon