Hello

04/12/2015

‘Hello gorgeous. Interested in Adele tickets?’
Een WhatsApp van mijn Engelse buurman.
Of ik naar het concert van Adele wil? Ja natuurlijk.
Woensdag in de verkoop, schrijft hij. Woensdag? Ik dacht vrijdag.
Nee, dat zag ik niet goed. Ik ga naar hem toe en hij legt de tactiek uit. Iets met haar fanpage en liken en een mail en een code. Ik hoor het allemaal met verbazing aan en begrijp dat de kans om vrijdag een kaartje te bemachtigen nihil is.
Woensdag om 9.55 zit ik klaar met mijn vingertje boven mijn toetsenbord. Voor me ligt de code, die ik inderdaad ontvangen heb en mijn creditcard.
‘Are you ready?’ neighbour zit in zijn studeerkamer ook in de startblokken.
We hebben afgesproken beiden 4 kaartjes te kopen, meer mag niet.
10 uur. Hoppa, ik klik op de link. En kom in een wachtrij terecht. Niet wegklikken, staat er anders bent u uw plaats in de rij kwijt. Ja, dat snap ik.
Met bonzend hart en zweterige handen zit ik naar mijn computerscherm te staren. Iedere 22 seconden wordt de beschikbaarheid aangepast.
En half uur later zit ik nog steeds naar mijn scherm te kijken. Ik heb intussen een hotline met neighbour.
‘Als het mij niet lukt heb ik altijd nog mijn Engelse buurman,’ whatsapp ik.
‘Die aan anderen beloofd heeft tickets te kopen,’ antwoordt hij.
Om hem te paaien app ik hem een lange rij met roze hartjes.
‘Hangt ervan af wat je voor mij kunt doen,’ is zijn reactie.
Een half uur later staar ik nog steeds naar de wachtrij en begin van de stress op mijn creditcard te kauwen.
Intussen moet ik heel nodig plassen en ga zitten bedenken of dat me binnen 22 seconden lukt.
Ik begin met proefrennen, maar durf het niet aan. Terecht want opeens, floep, een nieuw scherm.
Whoeaaah….. adem in, adem uit.
4 best available tickets.
Niet mogelijk. Oh, ok 2 tickets dan maar. Jaaaa, dat kan. Ik ga naar het volgende scherm en moet een account aanmaken. Bovenin staat een boodschap te knipperen: U heeft vier minuten om deze bestelling af te ronden. U heeft 3,5 minuut……
Oh stress, met alle typefouten die ik altijd maak. De klok tikt verder af. Ik maak een fout in mijn telefoonnummer. Net op tijd klik ik op betalen en kan ik mijn creditcardgegevens invullen. Ik heb geen idee waar ik zit, maar ik heb kaartjes. YEAH.
De buurman blijkt nog steeds in de rij te wachten. Twee uur later nog steeds.Voor hem probeer ik nogmaals in te loggen via de link in de mail en kom zowaar weer in de wachtrij. En kom er plotseling doorheen.
‘Kom hierheen,’ app ik hem.
Hij komt binnenstormen en we beginnen best available tickets aan te klikken.
De computer denkt heel diep na. Sold out, staat er dan.
Vrijdag begint de officiële verkoop.