19/02/2016
In de hoek van onze woonkamer staat een tv-meubel. Van Ikea.
Weg ermee, we streven naar een Ikea-vrij huis, we zijn toch zeker geen studenten.
Op zolder staat nog een houten boekenkast. Ergens in de kelder nog zo’n eentje.
Het is toch veel leuker een boekenwand in de woonkamer te hebben? Die tv frommelen we er wel in.
Als zondag de hele dag natte sneeuwbuien over het land trekken, besluiten we dat het een uitgelezen middag is om aan de slag te gaan.
Eerst het gruwelijk lelijke Ikea tv-meubel naar buiten. Hup, de natte sneeuw in. Daaaag.
Dan boven de boekenkast legen, waar leggen we de rommel? Op de grond maar.
Boekenkast van zolder naar beneden gesleept.
Boekenkast uit de kelder naar boven gesleept.
En oh ja, de tv’s omwisselen. De tv van de 1e etage heeft Netflix en ik wil Making a Murderer gaan zien.
En het stopcontact zit in de weg. Verplaatsen maar.
En de kasten moeten met een metalen stripje aan elkaar bevestigd worden. Ter versteviging.
En er moeten houtjes onder de voorste pootjes, anders lazeren ze naar voren.
En het ijzeren kruis om te voorkomen dat de kasten gaan scharen, moet hoger vastgeschroefd worden, anders past de tv-arm er niet langs.
En de snoeren van tv, kabelbox en dvd-speler moeten netjes weggewerkt.
En dan moet al de literatuur verplaatst worden van mijn studeerkamer naar binnen.
Vier uur lang zijn we aan het zwoegen.
De zolderkamer is ontploft.
Mijn studeerkamer is ontploft.
Naast elkaar gaan we op de bank zitten en kijken naar de nieuwe boekenhoek.
De televisie is veel te groot en zweeft raadselachtig voor de boeken.
Zwijgend kijken we naar de opstelling.
“Ziet er niet uit,” is de conclusie.