Massage

18/04/2014

De ene massage is de andere niet, hoor

Massage

Eens per jaar gaan we met alle vriendinnen en schoonzusjes naar een Wellness Center om een dagje te relaxen. We punten ons schaamhaar bij, verwijderen het struikgewas onder onze armen en zijn dan klaar om een dag lang in onze blote kont rond te rennen.
Met zijn achten melden we ons vol verwachting om tien uur ’s morgens aan de receptie van de Thermen waar we badjas, handdoeken en slippers krijgen.
Na het omkleden zwermen we uit over het complex om de behandelingen te ondergaan die we besteld hebben.
Ik begin met een gezichtsbehandeling. De schoonheidsspecialiste pakt me eerst van top tot teen in badlakens als een mummie.
“Mogen mijn armen eruit ?” piep ik claustrofobisch.
Het mag. Dan begint ze in mijn wangen en voorhoofd te knijpen.
“Droge huid,” zeg ik maar alvast.
Ze schudt beslist van nee.
“Vochtarm”.
Oh ja, dat is natuurlijk heel wat anders.Een half uur lang kneed, scrubt en epileert ze. Ik weet zeker dat ik paars zie en durf niet in de spiegel te kijken. Op een holletje ga ik naar mijn volgende behandeling. Massage.

Het jaar daarvoor had ik een Oosterse klankmassage gehad, maar de enige spieren die daar baat van hadden waren mijn lachspieren. Een beetje zweverige dame zette mijn borst en buik vol klankschalen en gebood me mijn ogen dicht te doen. Terwijl ik gehoorzaam mijn ogen sloot wist ik al: dit wordt niets. Onverwachts gaf ze een jens op een enorme gong. Ik schrok me wezenloos en opende mijn ogen. Ze keek streng, dus snel maar weer ogen dicht. Ik zag nog net dat ze een triangel pakte en ja hoor. Ping ping bij mijn rechteroor, ping ping bij mijn linkeroor. Ik onderdrukte een lachkriebel, bang als ik was dat de klankschalen van mijn buik zouden donderen. Na de gong en de triangel waren de klankschalen aan de beurt. Om beurten tikte ze tegen de schalen en begon te lispelen over de energetische douche van de grote gong en de trillingen van de klankschalen. Een eindeloos uur lang werd er op de gong gemept, getriangeld en getrild en toen mocht ik laaaaangzaaam overeind.
Ze keek me bezorgd aan: “Alles goed met U, veel mensen worden emotioneel van deze behandeling.”
Ik keek haar verbaasd aan, misschien zag ze tranen van de slappe lach wel aan voor echte tranen.
“Ik voel me als herboren,” zei ik maar om ervan af te zijn en bewoog me slinks naar de deur.
“Ja hè,” hoorde ik haar nog net voldaan zeggen voordat ik de deur sloot en in de looppas op zoek ging naar schoonzussen en vriendinnen om mijn verhaal te doen. Ik vond ze in de rozensauna, waar schoonzus nr. twee slap van het lachen temidden van de anderen zat. Ze had dezelfde massage gehad.
“Kunt U nog een keer op de onderste schaal slaan, want ik ben er bijna,” overmoedig verzon ik dat ik op het punt had gestaan om dat te vragen. Achter me begonnen een paar mannen bulderend te lachen. Oh, oeps mannen in de sauna, ik dacht dat we onder ons zaten te zweten daar. Een van de mannen kwam half overeind en boog zich naar voren om mij eens verlekkerd te bekijken.

Dit jaar geen klankmassage voor mij. Ik heb een Ayurvedische wellnessmassage geboekt, volgens de website een zachte massage met warme ayurvedische kruidenoliën.

Nog helemaal verhit van mijn gezichtsbehandeling schud ik de hand van mijn masseur. Een man ja. Mijn badjas mag aan een haakje en of ik op mijn buik op zijn behandeltafel wil gaan liggen met mijn gezicht door het ronde gat. Dit keer word ik niet hermetisch in badlakens gewikkeld, maar mag erg in mijn blootje plaats nemen met alleen een kuise handdoek over mijn blote tralala.
De masseur begint een heel verhaal over de kruidenoliën en de drie dosha’s, vata, pitta en kapha. Ik heb geen idee waarhij het over heeft, het klinkt al net zo zweverig als vorig jaar.
“Een total body massage dus,” beëindigt hij zijn betoog en wrijft zich in de handen. Zo, nou die heeft er zin in.
“Au!”
Hij giet een straaltje gloeiendhete olie op mijn rug en benen. En ik heb het al zo warm. Met lange halen begint hij te masseren. Het zweet breekt me uit. Af en toe stopt hij, mompelt iets over onspannen en innerlijke balans en giet weer. Ik voel de olie in straaltjes langs mijn zij lopen en probeer door het gat schuin naar beneden te gluren om te zien of het al van de behandeltafel druipt. Nee, zeker een tafel met gootjes rondom. Na mijn voeten, benen, billen, rug en armen gaat hij met zijn handen richting hoofd. Ik verstijf. Hij gaat zeker toch niet met die vette kluiven in mijn haar. Dat gaat hij wel. Hij wroet wat door mijn haar en pakt dan tot mijn onsteltenis een nieuw kannetje olie en giet dat over mijn hoofd. Mijn oor loopt vol.
De achterkant is klaar en ik mag kiepen. Ik veeg de vette slierten haar uit mijn gezicht, terwijl hij vol overgave een scheut olie in mijn navel schenkt. Die man spoort niet, zeker twee liter slaolie jaagt hij er doorheen.
Na een half uur mag ik eindelijk weg. Als ik slippend in mijn glibberige slippers de kamer uitren weet ik het zeker. Dit was helemaal niet de masseur, maar een toevallige passerende schoonmaker. Ik hoor hem in mijn verbeelding al opscheppen in de kroeg: “Ha! Er is er weer eentje ingetrapt.”